adferatis
Discretiva
adferatis dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
adferātis | secunda pluralis | praesens | activa | coniunctivus | adferō (adferre) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /adfeˈraːtis/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ad·fe·rā·tis — morphologica: ad-fer-atis
Loci[+/-]
M. Tullius Cicero -106…-43 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- Hoc persaepe facitis, ut, cum aliquid non veri simile dicatis et effugere reprehensionem velitis, adferatis aliquid quod omnino ne fieri quidem possit, ut satius fuerit illud ipsum de quo ambigebatur concedere quam tam inpudenter resistere. —De natura deorum Ciceronis [1][2]
- Quam ob rem quaeso a vobis, Asiatici testes, ut, cum vere recordari voletis quantum auctoritatis in iudicium adferatis, vosmet ipsi describatis Asiam nec quid alienigenae de vobis loqui soleant, sed quid vosmet ipsi de genere vestro statuatis, memineritis. —Pro L. Valerio Flacco oratio Ciceronis [3]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De natura deorum. (The Latin Library): Liber primus. 69 [69] — adferatis
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: adferatis.
- ↑ Marcus Tullius Cicero - Pro L. Valerio Flacco oratio. (The Latin Library): 27 [65] — adferatis