absolutior
Discretiva
absolutior dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
absolūtior | casus nominativus singularis · genus masculinum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
absolūtior | casus vocativus singularis · genus masculinum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
absolūtior | casus nominativus singularis · genus femininum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
absolūtior | casus vocativus singularis · genus femininum | adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus) |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /absoˈluːtior/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·ti·or — morphologica: ab-solut-ior
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica[+/-]
- Et de spinis quidem ac tribulis absolutior potest esse responsio, quia post peccatum dictum est homini de terra: spinas et tribulos pariet tibi. —De Genesi ad litteram Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De Genesi ad litteram (Universitas Turicensis). Liber tertius. Caput XVIII, p. [28] — absolutior
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: absolutior.