Tartarus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

• /ˈtar.ta.rus/ (classice)

Nomen

Tartar|us, -ī m

1. locus mythologicus in medio Hade
2. flumen italicum in regionis Venetia et Langobardia

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Tartarus	—	I
gen.	Tartarī	—	II
dat.	Tartarō	—	III
acc.	Tartarum	—	IV
abl.	Tartarō	—	VI
voc.	Tartare	—	V

Translationes

Italice

1. Tartaro
2. Tartaro, Canalbianco, canal Bianco, Po di Levante

Loci

Plinius Maior Tacitus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I. inde ostia plena Carbonaria, Fossiones ac Philistina, quod alii Tartarum vocant, omnia ex Philistinae fossae abundatione nascentia, accedentibus Atesi ex Tridentinis Alpibus et Togisono ex Patavinorum agris (Plinius Maior)

saec. I. mox Caecina inter Hostiliam, vicum Veronensium, et paludes Tartari fluminis castra permuniit, tutus loco, cum terga flumine, latera obiectu paludis tegerentur (Tacitus)

Vide etiam

• Philistina