volvens

E Victionario

Latine[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈwolweːns/(classice)
Syllabificatio phonetica: vol·vēns — morphologica: volv-ens

Notatio[+/-]

Latine: volvō (volvere)

Participium[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
volvēns
praesens activa participium volvō (volvere)

Declinatio[+/-]

positivus singularis positivus pluralis
 cas. masc. fem. neut.  cas. masc. fem. neut.
nom. volvēns volvēns volvēns nom. volventēs volventēs volventia
gen. volventis volventis volventis gen. volventium volventium volventium
dat. volventī volventī volventī dat. volventibus volventibus volventibus
acc. volventem volventem volvēns acc. volventēs
volventīs
volventēs
volventīs
volventia
abl. volvente
volventī
volvente
volventī
volvente
volventī
abl. volventibus volventibus volventibus
voc. volvēns volvēns volvēns voc. volventēs volventēs volventia

Translationes[+/-]

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Firmissima in rectum abies, eadem valvarum paginis et ad quaecumque libeat intestina opera aptissima sive Graeco sive Campano sive Siculo fabricae artis genere, spectabilis ramentorum crinibus, pampinato semper orbe se volvens ad incitatos runcinae raptus, eadem e cun<ct>is maxime sociabilis glutino in tantum, ut findatur ante, qua solida est. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 82, [225] — volvens
  2. Vicicitatio: volvens.