vocatus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /woˈkaːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vo·cā·tus — morphologica: vocat-us

Notatio

← Latine: vocō

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
vocātus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	vocō (vocāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	vocātus	vocāta	vocātum	nom.	vocātī	vocātae	vocāta
gen.	vocātī	vocātae	vocātī	gen.	vocātōrum	vocātārum	vocātōrum
dat.	vocātō	vocātae	vocātō	dat.	vocātīs	vocātīs	vocātīs
acc.	vocātum	vocātam	vocātum	acc.	vocātōs	vocātās	vocāta
abl.	vocātō	vocātā	vocātō	abl.	vocātīs	vocātīs	vocātīs
voc.	vocāte	vocāta	vocātum	voc.	vocātī	vocātae	vocāta

Translationes

Participium

• Anglice: named (en), called (en), invoked (en)

• Germanice: genannt (de), gerufen (de); eingeladen (de)

Nomen substantivum

vocāt|us, -ūs masc.

1. Actus vocandi.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	vocātus	vocātūs	I
gen.	vocātūs	vocātuum	II
dat.	vocātuī	vocātibus	III
acc.	vocātum	vocātūs	IV
abl.	vocātū	vocātibus	VI
voc.	vocātus	vocātūs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• vocātiō

Translationes

Actus vocandi

• Anglice: call (en), invocation (en)
• Esperantice: voko (eo)

• Germanice: Rufen (de) n, Ruf (de) m, Aufforderung (de) f; Einladung (de) f

Formae affines

Latine

vocātūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
vocātūs	casus genitivus singularis	substantivi vocātus
vocātūs	casus nominativus pluralis	substantivi vocātus
vocātūs	casus accusativus pluralis	substantivi vocātus
vocātūs	casus vocativus pluralis	substantivi vocātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /woˈkaːtuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vo·cā·tūs — morphologica: vocat-us