vio
Appearance
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]API: /ˈwi.oː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: vi·ō — morphologica: vi-o
Notatio
[+/-]Verbum intransitivum
[+/-]vi|ō, -āre, -ātum [1][2][3][4]
- Viam ire, iter facere.
Coniugatio
[+/-]Verbum finitum
Thema | Vox activa | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
vi- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
I. sing. | viō | viem | viābam | viārem | viābō | ||
II. sing. | viās | viēs | viā! | viābās | viārēs | viābis | viātō! |
III. sing. | viat | viet | viābat | viāret | viābit | viātō! | |
I. plur. | viāmus | viēmus | viābāmus | viārēmus | viābimus | ||
II. plur. | viātis | viētis | viāte! | viābātis | viārētis | viābitis | viātōte! |
III. plur. | viant | vient | viābant | viārent | viābunt | viantō! | |
Thema | Vox passiva | ||||||
vi- | Tempus praesens | imperfectum | futurum | ||||
Persona | indicativ. | coniunct. | imperat. | indicativ. | coniunct. | indicativ. | imperat. |
III. sing. | viātur | viētur | viābātur | viārētur | viābitur | — |
Verbum infinitum
Modus | infinitivus | participium | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
Tempus | praesens | perfectum | futurum | praesens | perfectum | futurum |
Vox activa |
viāre | — | viātūrum, -am, -um esse |
viāns | viātūrus, -a, -um | |
Vox passiva |
viārī | — | — | — | ||
Gerundium | Gerundivum | Supinum | ||||
viandī | viandus, -a, -um | — | — |
Dictiones collatae
[+/-]Synonyma
Dictiones derivatae
[+/-]Composita
Translationes
[+/-]Viam ire, iter facere | dilatare ▼ |
---|
Viam ire, iter facere | collabi ▲ |
---|
Discretiva
vio dictio est in variis linguis: |
Formae affines
[+/-]vio
[+/-]Proprietates grammaticales
[+/-]Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
vio | tertia singularis | perfectum | activa | indicativus | ver |
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]vio API: [bjo] (Castellane, castellano) - Syllabificatio phonetica: vio — morphologica: vio
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 1000 — “VIO, as, are, n. 1. (via)”
- ↑ 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 587 — “vĭo, āre, v. n. [via]”
- ↑ 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — vio, āre (via) (tom. 2, p. 3502)
- ↑ 4.0 4.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — vio
Categoriae:
- Linguae Latinae index inversus
- Lingua Latina
- Verba intransitiva Latina
- Verba Latina
- Vocabulorum lemmata Latina
- Verba intransitiva
- Verba
- Vocabulorum lemmata
- Verba Latina coniugationis 1
- Paginae cum translationibus
- Discretiva
- Formae affines
- Lingua Hispanica
- Linguae Hispanicae index inversus
- Formae affines per coniugationem
- Formae affines Hispanicae
- Formae affines Hispanicae per coniugationem
- Exempla appellationis
- Exempla appellationis Hispanicae
- Paginae cum fontibus