viaturam

Discretiva

viaturam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
viātūram	casus accusativus singularis · genus femininum	participii viātūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /wiaːˈtuːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: vi·ā·tū·ram — morphologica: viat-ur-am

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Item aliam advocatiam super eumdem Esiacum, villam iuxta Bestisi quae Mesnil nuncupatur, cum appendiciis suis, viaturam apud Charliacum, decimam apud Cavinionum viginti solid. —Epistolae et privilegia Eugenii III (sedit 1145-1153).