transitum

E Victionario

Discretiva

transitum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
trānsitum
supinum­ accusativo trānseō (trānsīre)
Forma Modus flexurae originis
trānsitum casus accusativus singularis · genus masculinum participii trānsitus
trānsitum casus nominativus singularis · genus neutrum participii trānsitus
trānsitum casus accusativus singularis · genus neutrum participii trānsitus
trānsitum casus vocativus singularis · genus neutrum participii trānsitus
trānsitum casus accusativus singularis substantivi trānsitus

Appellatio[+/-]

API: /ˈtraːnsitum/(classice)
Syllabificatio phonetica: trāns·i·tum — morphologica: trans-it-um

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • praeterea serpentium multitudo nisi hieme transitum non sinit. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 17, [43] — transitum
  2. Vicicitatio: transitum.