titillabat

E Victionario

Discretiva

titillabat dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
tītillābat tertia singularis imperfectum activa indicativus tītillō (tītillāre)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /tiːtilˈlaːbat/(classice)
Syllabificatio phonetica: tī·til·lā·bat — morphologica: titill-abat

Usus[+/-]

Latinitas humanistica

saec. XV. - saec. XVI.

  • Hic ubi terra suo vernali spirat odore
Et laxat gremium feta calore suum
Roscida complebant patulos mihi lilia nares
Attraxit vires et mea vita novas
Et titillabat corpus iam blanda voluptas
Phoebus ubi nostrum pergit adire polum
Ergo ages solue animos. roseisque recinge corollis
Barbara flaventes cimbrica laeta comas

Quatuor libri amorum secundum quatuor latera Germanie Conradi Celtis (1459-1508). Liber quartus. Invitat Barbaram ad ortum ut secum diem conceptionis suae celebret.