terminandum

E Victionario

Discretiva

terminandum dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
terminandum
activa gerundium­ accusativo terminō (termināre)
Forma Modus flexurae originis
terminandum casus accusativus singularis · genus masculinum gerundivi terminandus
terminandum casus nominativus singularis · genus neutrum gerundivi terminandus
terminandum casus accusativus singularis · genus neutrum gerundivi terminandus
terminandum casus vocativus singularis · genus neutrum gerundivi terminandus

Appellatio[+/-]

API: /termiˈnandum/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nan·dum — morphologica: termin-and-um

Loci[+/-]

Iordanus Brunus Nolanus
1548-1600
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas nova[+/-]

saec. XVI.

  • Intrinsecae rerum naturalium formae duodecim rationibus (secundum quas duodecim sumunt denominationes) explicantur; sunt autem species, figurae, simulacra, similitudines, imagines, spectra, exemplaria, indicia, signa, notae, characteres, sigilli, quorum differentiam et distinctionem non a grammatista nec a vulgari philosopho perquiras, sed per temet ipsum meditare. Nos etenim si haec per alia nomina explicare velimus, progressum numquam terminandum adoriemur; synonymiam enim puram in nominibus nullam esse credimus. Quisque igitur pro sua facultate differentiam ad duodenarium multiplicandam pertentet. —Ars reminescendi Triginta sigilli Sigillus sigillorum Iordani Bruni [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - Ars reminescendi Triginta sigilli Sigillus sigillorum (Universitas Turicensis): [12.] — terminandum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: terminandum.