superfuerat

E Victionario

Discretiva

superfuerat dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
superfuerat tertia singularis plusquam perfectum activa indicativus supersum (superesse)

Appellatio[+/-]

API: /superˈfuerat/(classice)
Syllabificatio phonetica: su·per·fu·e·rat — morphologica: super-fu-erat

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • fuit memoria nostra et in porticibus saeptorum a M. Agrippa relicta aeque miraculi causa, quae diribitorio superfuerat, XX pedibus brevior, sesquipedali crassitudine. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus decimus, cap. 76, [201] — superfuerat
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: superfuerat.