superfuerant

E Victionario

Discretiva

superfuerant dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
superfuerant tertia pluralis plusquam perfectum activa indicativus supersum (superesse)

Appellatio[+/-]

API: /superˈfuerant/(classice)
Syllabificatio phonetica: su·per·fu·e·rant — morphologica: super-fu-erant

Loci[+/-]

Quintus Curtius Rufus ca. 50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Darei praetores, qui proelio apud Isson superfuerant, cum omni manu, quae fugientes secuta erat, adsumpta etiam Cappadocum et Paphlagonum iuventute Lydiam reciperare temptabant. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IV. Capitulum I, [34] — superfuerant
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: superfuerant.