supererunt

Discretiva

supererunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
supererunt	tertia pluralis	futurum	activa	indicativus	supersum (superesse)

Appellatio pronuntiatusque

API: /suˈpererunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: su·per·e·runt — morphologica: super-erunt

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Unum illud est, quod semper, quod ubique servandum est, ut aegri vires subinde adsidens medicus inspiciat; et quamdiu supererunt, abstinentia pugnet; si inbecillitatem vereri coeperit, cibo subveniat. —De Medicina Celsi

saec. I.

• Ex his unum hoc erit idem et lino ac papaveri serendo. Cato de papavere ita tradit: «Virgas et sarmenta, quae tibi usioni supererunt, in segete comburito. ubi eas combusseris, ibi papaver serito.» silvestre in miro usu est melle decoctum ad faucium remedia, visque somnifera etiam sativo. —Naturalis historia Plinii