soluturum

Discretiva

soluturum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūtūrum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii solūtūrus
solūtūrum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii solūtūrus
solūtūrum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii solūtūrus
solūtūrum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii solūtūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /soluːˈtuːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·tū·rum — morphologica: solut-ur-um

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Magi heliotropium <in> quartanis quater, in tertianis ter adligari iubent ab ipso aegro precarique eum, soluturum se nodos liberatum, et <i>acere non exempta herba. —Naturalis historia Plinii