Jump to content

solstitium

E Victionario
Solum solstitium Latine
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
Solstitium.

Latine

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /soːlˈsti.ti.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: sōl·sti·ti·um — morphologica: solstit-ium

Formae aliae

[+/-]

Notatio

[+/-]
← Latinesōl + sistō

Nomen substantivum

[+/-]

sōlstit|ium, -iī neut. [1][2][3][4][5]

  1. (Generatim) tempus illud, quo sol stare videtur aliquantisper.[1]
    1. (Speciatim) tempus quo sol aliquantisper stare videtur et signum Cancri accidit in mense Iunio.
  2. (Metonymicē) aestivum tempus, aestas

Declinatio

[+/-]
n. sing. plur.
nom. sōlstitium sōlstitia I
gen. sōlstitiī sōlstitiōrum II
dat. sōlstitiō sōlstitiīs III
acc. sōlstitium sōlstitia IV
abl. sōlstitiō sōlstitiīs VI
voc. sōlstitium sōlstitia V

Dictiones collatae

[+/-]

Synonyma

  1. sōlstitium aestīvum et brūmāle
    1. sōlstitium aestīvum
  2. aestās

Antonyma · contraria

  1. ...
    1. sōlstitium brūmāle
  2. hiems

Dictiones derivatae

[+/-]

Translationes

[+/-]
Tempus illud, quo sol stare videtur aliquantisperdilatare ▼
Tempus illud, quo sol stare videtur aliquantispercollabi ▲
Tempus quo sol aliquantisper stare videtur et signum Cancri accidit in mense Iuniodilatare ▼
Tempus quo sol aliquantisper stare videtur et signum Cancri accidit in mense Iuniocollabi ▲

Discretiva

solstitium dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

[+/-]

Formae affines

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
sōlstitium casus accusativus singularis substantivi sōlstitium
sōlstitium casus vocativus singularis substantivi sōlstitium

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /soːlˈsti.ti.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: sōl·sti·ti·um — morphologica: solstit-ium

Loci

M. Porcius Cato
-234…-149
Marcus Terentius Varro
-116…-27
Vitruvius
ca. -80…-15
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

antiq.

  • Vinum familiae per hiemem qui utatur. Musti Q. X in dolium indito, aceti acris Q. II eodem infundito, sapae Q. II, aquae dulcis Q. L. Haec rude misceto ter in die dies quinque continuos. Eo addito aquae marinae veteris sextarios LXIIII et operculum in dolium inponito et oblinito post dies X. Hoc vinum durabit tibi usque ad  solstitium . Siquid superfuerit post  solstitium , acetum acerrimum et pulcherrimum erit. —De agri cultura M. Porci Catonis [6]

class.  (ca. 47-45 a.C.n.)

  • Alter motus solis est, aliter ac caeli, quod movetur a bruma ad  solstitium . Dicta bruma, quod brevissimus tunc dies est;  solstitium , quod sol eo die sistere videbatur, quo ad nos versum proximus est. Sol cum venit in medium spatium inter brumam et  solstitium , quod dies aequus fit ac nox, aequinoctium dictum. Tempus a bruma ad brumam dum sol redit, vocatur annus, quod ut parvi circuli anuli, sic magni dicebantur circites ani, unde annus. —De lingua Latina Varronis [7][8]

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Triclinia verna et autumnalia ad orientem; tum enim praetenta luminibus adversus solis impetus progrediens ad occidentem efficit ea temperata ad id tempus, quo his solitum est uti. Aestiva ad septentrionem, quod ea regio, [non] ut reliquae per  solstitium  propter calorem efficiuntur aestuosae, eo quod est aversa a solis cursu, semper refrigerata et salubritatem et voluptatem in usu praestat. —De architectura Vitruvii [9]

Fontes

  1. 1.0 1.1 1.2 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 412 — “SOLSTĬTĬUM, ĭi, n. 2. (sol et sisto vel sto). Olim et solistitium
  2. 2.0 2.1 Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 282 — “solstĭtĭum, ii; [sol-sisto]
  3. 3.0 3.1 Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — sōlstitium, iī, n. (sol u. sisto), der Sonnenstillstand, die Sonnenwende das Solstitium (tom. 2, p. 2720)
  4. 4.0 4.1 Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)solstitium
  5. 5.0 5.1 Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)solstitium
  6. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 104. Versus 2 — solstitium
  7. 7.0 7.1 Marcus Terentius Varro - De lingua Latina. Liber sextus, II. p. 8 — solstitium
  8. 8.0 8.1 Vicicitatio: solstitium.
  9. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber sextus, 4. [2] — solstitium