servasse

E Victionario

Discretiva

servasse dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
servāsse
perfectum activa infinitivus servō (servāre)

Appellatio[+/-]

API: /serˈwaːsse/(classice)
Syllabificatio phonetica: ser·vās·se — morphologica: serva[v-i]sse

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
P. Ovidius Naso -42…+18Velleius Paterculus
ca. -20/+35
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Aulus Gellius
ca. 130-170
Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • Nam si obnuntiasset Fabricio is praetor qui se servasse de caelo dixerat, accepisset res publica plagam, sed eam quam acceptam gemere posset; si intercessisset conlega Fabricio, laesisset rem publicam, sed tribunicio iure laesisset. —Pro P. Sestio oratio Ciceronis [1][2]

class.

  • Cur mihi fama prior de te quam littera venit:
isse sacros Marti sub iuga panda boves,
seminibus iactis segetes adolesse virorum
inque necem dextra non eguisse tua,
pervigilem spolium pecudis servasse draconem,
rapta tamen forti vellera fulva manu?
o ego, si possem timide credentibus ista
‘ipse mihi scripsit’ dicere, quanta forem! —Heroides Ovidii Nasonis [3][2]

class.

  • Messalla, fulgentissimus iuvenis, proximus in illis castris Bruti Cassiique auctoritati, cum essent qui eum ducem poscerent, servari beneficio Caesaris maluit quam dubiam spem armorum temptare amplius; nec aut Caesari quidquam ex victoriis suis fuit laetius quam servasse Corvinum aut maius exemplum hominis grati ac pii, quam Corvinus in Caesarem fuit. —Historiae Romanae Vellei [4][2]

saec. I.

  • Neque enim minus vitiosa est oratio, si ab homine quam si ab re, cui accommodari debuit, dissidet; ideoque Lysias optime videtur in iis, quae scribebat indoctis, servasse veritatis fidem. —Institutio oratoria Quintiliani [5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • In edicto consulum, quo edicunt quis dies comitiis centuriatis futurus sit, scribitur ex vetere forma perpetua: Ne quis magistratus minor de caelo servasse velit. —Noctes Atticae A. Gellii [6][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Hec, inter omnes principes, Iulium Cesarem illustravit: innumere et ingentes viri huius victorie, gloriosissimi sunt triumphi, incomparabilis rei militaris excellentia, altissimum ingenium, preclara eloquentia, nobilitas generis, forma corporis et invicti animi magnitudo, cum cuncta collegeris, nichil in eo clarius clementia et offensarum oblivione reperies, que quanquam sibi materiam mortis attulerit, ut iure Pacuvianum illud in funere caneretur: Men servasse, ut essent, qui me perderent? —De remediis utriusque fortune Petrarcae [7][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Pro P. Sestio oratio. (The Latin Library): 36 [78] — servasse
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Vicicitatio: servasse.
  3. 3.0 3.1 Publius Ovidius Naso - Heroides. (Bibliotheca Augustana): 6, versus 13 — servasse
  4. 4.0 4.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput LXXI. p. [1] — servasse
  5. 5.0 5.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber tertius, VIII. [51] — servasse
  6. 6.0 6.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber tertius decimus. Capitulum XV, [1] — servasse
  7. 7.0 7.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber II. 33: [De prerepta facultate vindicte] — servasse