ruitote

E Victionario

Discretiva

ruitote dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
ruitōte secunda pluralis futurum activa imperativus ruō (ruere)

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

ruiˈtoːte/
Syllabificatio phonetica: ru·i·tō·te — morphologica: ru-itote