rufo

E Victionario

Latine[+/-]

rūfō[+/-]

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈruːfoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: rū·fō — morphologica: ruf-o

Notatio[+/-]

← Latine: rūfus

Verbum transitivum [+/-]

rūf|ō, -āre, -ātum [1][2][3][4]

  1. Rufum facere.[1]

Coniugatio[+/-]

Verbum finitum

Thema Vox activa
rūf- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
I. sing. rūfō rūfem   rūfābam rūfārem rūfābō  
II. sing. rūfās rūfēs rūfā! rūfābās rūfārēs rūfābis rūfātō!
III. sing. rūfat rūfet   rūfābat rūfāret rūfābit rūfātō!
I. plur. rūfāmus rūfēmus   rūfābāmus rūfārēmus rūfābimus  
II. plur. rūfātis rūfētis rūfāte! rūfābātis rūfārētis rūfābitis rūfātōte!
III. plur. rūfant rūfent   rūfābant rūfārent rūfābunt rūfantō!­
Thema Vox passiva
rūf- Tempus praesens imperfectum futurum
Persona indicativ. coniunct. imperat. indicativ. coniunct. indicativ. imperat.
III. sing. rūfātur rūfētur   rūfābātur rūfārētur rūfābitur —

Verbum infinitum

Modus infinitivus participium
Tempus praesens perfectum futurum praesens perfectum futurum
Vox
activa 		rūfāre — rūfātūrum,
-am, -um esse 		rūfāns   rūfātūrus,
-a, -um­
Vox
passiva 		rūfārī rūfātum,
-am, -um esse 		rūfātum īrī   rūfātus,
-a, -um 		 
Gerundium Gerundivum Supinum
rūfandī rūfandus, -a, -um rūfātum rūfātū

Dictiones collatae[+/-]

Collocationes

Translationes[+/-]

Rufum faceredilatare ▼
Rufum facerecollabi ▲

Discretiva

rufo dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
rūfō casus dativus singularis · genus masculinum adiectivi rūfus
rūfō casus ablativus singularis · genus masculinum adiectivi rūfus
rūfō casus dativus singularis · genus neutrum adiectivi rūfus
rūfō casus ablativus singularis · genus neutrum adiectivi rūfus

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /ˈruːfoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: rū·fō — morphologica: ruf-o

Fontes

  1. ↑ 1.0 1.1 Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 167 — “RŪFO, as, are, a. 1.”
  2. ↑ Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 133 — “rūfo, āre, v. a. [rufus]”
  3. ↑ Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — rūfo, āre (rufus) (tom. 2, p. 2422)
  4. ↑ Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — rufo
Receptum de "https://la.wiktionary.org/w/index.php?title=rufo&oldid=203504"