resolvant
Discretiva
resolvant dictio est in variis linguis: |
Dictiones similes[+/-]
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
resolvant | tertia pluralis | praesens | activa | coniunctivus | resolvō (resolvere) |
Appellatio[+/-]
API: /reˈsolwant/ (classice) - Syllabificatio phonetica: re·sol·vant — morphologica: re-solv-ant
Loci[+/-]
Aulus Cornelius Celsus 30 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- Post ustionem putris ulceris superponenda sunt, quae crustas a vivo resolvant: eas ἐσχάρας Graeci nominant. —De Medicina Celsi [1][2]
Fontes
- ↑ Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [[33c] ] — resolvant
- ↑ Vicicitatio: resolvant.