resolvant

E Victionario

Discretiva

resolvant dictio est in variis linguis:

Dictiones similes[+/-]

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
resolvant tertia pluralis praesens activa coniunctivus resolvō (resolvere)
Appellatio[+/-]
API: /reˈsolwant/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·sol·vant — morphologica: re-solv-ant

Loci[+/-]

Aulus Cornelius Celsus 30
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

class.

  • Post ustionem putris ulceris superponenda sunt, quae crustas a vivo resolvant: eas ἐσχάρας Graeci nominant. —De Medicina Celsi [1][2]

Fontes

  1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVI. [[33c] ] — resolvant
  2. Vicicitatio: resolvant.