quaerendae

Discretiva

quaerendae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
quaerendae	casus genitivus singularis · genus femininum	gerundivi quaerendus
quaerendae	casus dativus singularis · genus femininum	gerundivi quaerendus
quaerendae	casus nominativus pluralis · genus femininum	gerundivi quaerendus
quaerendae	casus vocativus pluralis · genus femininum	gerundivi quaerendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kwae̯ˈrendae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: quae·ren·dae — morphologica: quaer-end-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed ut pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam collocandae, quae perpetuos sumptus suppeditet, nec solum necessaries, sed etiam liberales, sic gloria et quaerenda et collocanda ratione est. —De officiis Ciceronis

class.

• Itaque cum renuntiatum a mercatoribus esset negata Veientibus auxilia, iussosque suo consilio bellum initum suis viribus exsequi nec adversarum rerum quaerere socios, cum quibus spem integram communicati non sint, tum dictator, ne nequiquam creatus esset, materia quaerendae bello gloriae adempta, in pace aliquid operis edere quod monumentum esset dictaturae cupiens, censuram minuere parat seu nimiam potestatem ratus seu non tam magnitudine honoris quam diuturnitate offensus. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• Potest tamen id ipsum, sicut pleraque, vertere utilitas. Nec tantum causae voluntatis sunt quaerendae, sed interim et erroris, ut ebrietas, ignorantia. Nam ut haec in qualitate crimen elevant, ita in coniectura premunt. —Institutio oratoria Quintiliani