quaeraris
Discretiva
quaeraris dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
quaerāris | secunda singularis | praesens | passiva | coniunctivus | quaerō (quaerere) |
Appellatio[+/-]
API: /kwae̯ˈraːris/ (classice) - Syllabificatio phonetica: quae·rā·ris — morphologica: quaer-aris
Loci[+/-]
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica[+/-]
- Illae litterae cum te offerunt ut videaris, quantum nos excitant ut quaeraris; nam et perspicabilem faciunt et desiderabilem. —Epistolae Augustini [1][2]
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, Epistolae (Universitas Turicensis). EPISTOLA XXVII. Caput II, p. [4] — queraris
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: queraris.