praecurrentium

Discretiva

praecurrentium dictio est in variis linguis:

Forma	Modus flexurae	originis
praecurrentium	casus genitivus pluralis	participii praecurrēns
praecurrentium	casus genitivus pluralis	substantivi praecurrentia

API: /prae̯.kurˈren.ti.um/

Syllabificatio phonetica: prae·cur·ren·ti·um — morphologica: prae-curr-ent-ium

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. VII.

Orbita vestigium carri, ab orbe rotae dicta. Porro actus, quo pecus agi solet. Clivosum iter flexuosum. Vestigia sunt pedum signa primis plantis expressa, vocata quod his viae praecurrentium investigentur, id est agnoscantur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Isidorus Hispalensis - Etymologiarum libri XX. (Bibliotheca Augustana): Liber XV. Caput XVI. [13] — praecurrentium
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: praecurrentium.