ploratur

Discretiva

ploratur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
plōrātur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	plōrō (plōrāre)

Appellatio

API: /ploːˈraːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: plō·rā·tur — morphologica: plor-atur

Loci

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• si nullum in terris tam detestabile factum

ostendis, taceo, nec pugnis caedere pectus

te veto nec plana faciem contundere palma,

quandoquidem accepto claudenda est ianua damno,

et maiore domus gemitu, maiore tumultu

planguntur nummi quam funera; nemo dolorem

fingit in hoc casu, vestem diducere summam

contentus, vexare oculos umore coacto:

ploratur lacrimis amissa pecunia veris. —Saturae D. Iuni Iuvenalis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Lente flentur fratres perditi, lentius parentes, lentissime coniuges, sepe vero letissime: sole opes flentur acriter, verissimumque est illud: ploratur lacrimis amissa pecunia veris. —De remediis utriusque fortune Petrarcae