perventionem

E Victionario

Discretiva

perventionem dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
perventiōnem casus accusativus singularis substantivi perventiō

Appellatio[+/-]

API: /perwentiˈoːnem/(classice)
Syllabificatio phonetica: per·ven·ti·ō·nem — morphologica: per-vention-em

Loci[+/-]

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica[+/-]

saec. IV.

  • Si ergo ipsa perventio usitate dicitur per alios fieri, quanto magis accessus per alios fieri potest, qui plerumque infra perventionem remanet, quando potuerit quisque plurimum quidem accedere, sed tamen non potuerit pervenire? —De consensu Evangelistarum Augustini [1][2]

Fontes

  1. Aurelius Augustinus Hipponensis, De consensu Evangelistarum (Universitas Turicensis). Liber secundus. Caput XX, p. [49] — perventionem
  2. Vicicitatio: perventionem.