parabimus

Discretiva

parabimus dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
parābimus	prima pluralis	futurum	activa	indicativus	parō (parāre)

API: /paˈraːbimus/

Syllabificatio phonetica: pa·rā·bi·mus — morphologica: par-abimus

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. I.

Capella praecipue probatur simillima hirco, quem descripsimus, si etiam est uberis maximi et lactis abundantissimi. Hanc pecudem mutilam parabimus quieto caeli statu: nam procelloso atque imbrifero cornuta. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1]^[2]

saec. XII.

Fuge quoque duas linguas, quae sunt vulnera animae; sed loquere ubique in veritate secundum similitudinem solis, et habitacula nostra libenter in te parabimus. —Epistolae Hildegardis ^[3]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (The Latin Library): Liber septimus. Caput VI. [4] — parabimus
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: parabimus.
↑ ^3.0 ^3.1 Hildegardis Bingensis - Epistolae. Patrologia Latina, J.-P. Migne. Parisiis 1882, Tomus CXCVII. (Universitas Turicensis): Responsum Hildegardis. Sub figura hortatur ad timorem et fortitudinem — parabimus