opponetur

Discretiva

opponetur dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
oppōnētur	tertia singularis	futurum	passiva	indicativus	oppōnō (oppōnere)

API: /oppoːˈneːtur/

Syllabificatio phonetica: op·pō·nē·tur — morphologica: op-pon-etur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Hic est Alexandri crimen aeternum, quod nulla virtus, nulla bellorum felicitas redimet; nam quotiens quis dixerit: «Occidit Persarum multa milia», opponetur ei «et Callisthenen»; quotiens dictum erit: «Occidit Darium, penes quem tum maximum regnum erat», opponetur ei «et Callisthenen»; quotiens dictum erit: «Omnia oceano tenus vicit, ipsum quoque temptavit novis classibus et imperium ex angulo Thraciae usque ad Orientis terminos protulit», dicetur: «Sed Callisthenen occidit»: omnia licet antiqua ducum regumque exempla transierit, ex his quae fecit nihil tam magnum erit quam scelus. —Naturales quaestiones Senecae ^[1]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Lucius Annaeus Seneca, Naturales quaestiones' - (Universitate Turicensis) Liber VI. Caput XXIII. [3]
↑ ^2.0 ^2.1 Vicicitatio: opponetur.