murium

E Victionario

Discretiva

murium dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
mūrium casus genitivus pluralis substantivi mūs

Appellatio[+/-]

API: /ˈmuːrium/(classice)
Syllabificatio phonetica: mū·ri·um — morphologica: mur-ium

Formae aliae[+/-]

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • chelidoniam visui saluberrimam hirundines monstravere vexatis pullorum oculis illa medentes. testudo cunilae, quam bubulam vocant, pastu vires contra serpentes refovet, mustella ruta in murium venatu cum iis dimicatione conserta. ciconia origano, hedera apri in morbis sibi medentur et cancros vescendo maxime mari eiectos. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Illa quoque terrifica: pluisse laceratas carnes, puerum in foro boario editum elephantini capitis mole mirabilem, apud Antium messores cruentas spicas collegisse et, quod pene murium portentum exequaverit, in Gallia lupum vigili cuidam e vagina gladium extulisse. —Rerum memorandarum libri Petrarcae [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber octavus, cap. 41, [98] — murium
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: murium.
  3. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber IV. 116: [2] — murium