municipia

E Victionario

Discretiva

municipia dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
mūnicipia casus nominativus pluralis substantivi mūnicipium
mūnicipia casus accusativus pluralis substantivi mūnicipium
mūnicipia casus vocativus pluralis substantivi mūnicipium

Appellatio[+/-]

API: /muːniˈki.pi.a/(classice)
Syllabificatio phonetica: mū·ni·ci·pi·a — morphologica: municip-ia

Loci[+/-]

M. Tullius Cicero
-106…-43
Aulus Gellius
ca. 130-180
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (57 a.C.n. / 697 a.u.)

  • hodierno autem die nominatim a me magistratibus statui gratias esse agendas, et de privatis uni, qui pro salute mea municipia coloniasque adisset, populum Romanum supplex obsecrasset, sententiam dixisset eam quam vos secuti mihi dignitatem meam reddidistis. —Post reditum in senatu oratio Ciceronis [1]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Sic adeo et municipia quid et quo iure sint quantumque a colonia differant ignoramus, existimamusque meliore condicione esse colonias quam municipia. —Noctes Atticae A. Gellii [2][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Post reditum in senatu oratio. (The Latin Library): 12 [31] — municipia
  2. 2.0 2.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber sextus decimus. Capitulum XIII, [3] — municipia
  3. 3.0 3.1 Vicicitatio: municipia.