Jump to content

meretrice

E Victionario

Discretiva

meretrice dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
meretrīce casus ablativus singularis substantivi meretrīx

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /mereˈtriːke/(classice)
Syllabificatio phonetica: me·re·trī·ce — morphologica: meretric-e

Loci

[+/-]
M. Fabius Quintilianus ca. 35-100
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Sunt enim casus quidam, qui hoc natura ipsa rei non indecens faciant: ut cum pater ex meretrice natum, quod duxerit meretricem in matrimonium, abdicat; scholastica materia sed non quae in foro non possit accidere. —Institutio oratoria Quintiliani [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber undecimus, I. [82] — meretrice
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: meretrice.