mangone
Discretiva
mangone dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
mangōne | casus ablativus singularis | substantivi mangō |
Appellatio pronuntiatusque[+/-]
API: /manˈgoːne/ (classice) - Syllabificatio phonetica: man·gō·ne — morphologica: mangon-e
Loci[+/-]
Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130 |
||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
Fontes
- ↑ 1.0 1.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura XI, versus 147 — mangone
- ↑ 2.0 2.1 Vicicitatio: mangone.