Jump to content

inducimur

E Victionario

Discretiva

inducimur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
indūcimur prima pluralis praesens passiva indicativus indūcō (indūcere)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /inˈduːkimur/(classice)
Syllabificatio phonetica: in·dū·ci·mur — morphologica: in-duc-imur

Loci

[+/-]
Quintus Curtius Rufus ca. 50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

saec. I.

  • Non est diuturna possessio, in quam gladio inducimur: beneficiorum gratia sempiterna est. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber VIII. Capitulum VIII, [11] — inducimur
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: inducimur.