Jump to content

fortibus

E Victionario

Discretiva

fortibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
fortibus casus dativus pluralis adiectivi fortis
fortibus casus ablativus pluralis adiectivi fortis

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈfor.ti.bus/(classice)
Syllabificatio phonetica: for·ti·bus — morphologica: fort-ibus

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58…+17
Phaedrus ca.
-10…+60
Decimus Iunius Iuvenalis
ca. 60-130
Apuleius
ca. 125-170
antiq. class.class. I IIII III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Unde igitur ordiar? an eadem breviter attingam, quae modo dixi, quo facilius oratio progredi possit longius? Inter omnes igitur hoc constat nec doctos homines solum, sed etiam indoctos, virorum esse fortium et magnanimorum et patientium et humana vincentium toleranter dolorem pati; nec vero quisquam fuit qui eum, qui ita pateretur, non laudandum putaret. Quod ergo et postulatur a fortibus et laudatur, cum fit, id aut extimescere veniens aut non ferre praesens nonne turpe est? —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]

class.  (anno 309 u.c.)

  • Itaque ad bella ista, seu falsa seu vera sunt, consules, parata vobis plebes est, si conubiis redditis unam hanc civitatem tandem facitis, si coalescere, si iungi miscerique vobis privatis necessitudinibus possunt, si spes, si aditus ad honores viris strenuis et fortibus datur, si in consortio, si in societate rei publicae esse, si, quod aequae libertatis est, in vicem annuis magistratibus parere atque imperitare licet. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

saec. I.

  • Multos lacessere debiles et cedere fortibus.
Odiosa cornix super ovem consederat;
Quam dorso cum tulisset invita et diu:
«Hoc» inquit «si dentato fecisses cani,
Poenas dedisses». Illa contra pessima:
«Despicio inermes, eadem cedo fortibus;
Scio quem lacessam, cui dolosa blandiar;
Ideo senectam mille in annos prorogo». —Fabulae Phaedri [4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

  • horrida vitanda est Hispania, Gallicus axis
Illyricumque latus; parce et messoribus illis
qui saturant urbem circo scenaeque vacantem;
quanta autem inde feres tam dirae praemia culpae,
cum tenuis nuper Marius discinxerit Afros?
curandum in primis ne magna iniuria fiat
fortibus et miseris. tollas licet omne quod usquam est
auri atque argenti, scutum gladiumque relinques. —Saturae D. Iuni Iuvenalis [5][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

  • Talibus aerumnis edomitum novis Fortuna saeva tradidit cruciatibus, scilicet ut, quod aiunt, domi forisque fortibus factis adoriae plenae gloriarer. Equinis armentis namque me congregem pastor egregius mandati dominici serus auscultator aliquando permisit. At ego tandem liber asinus laetus et tripudians graduque molli gestiens equas opportunissimas iam mihi concubinas futuras deligebam. Sed haec etiam spes hilarior in capitale processit exitium. —Metamorphoseon libri XI Apulei [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber secundus. XVIII. [43] — fortibus
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: fortibus.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber IV, caput 5, [5] — fortibus
  4. 4.0 4.1 Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Appendix Perottina, XXVI. Cornix et ovis. Versus 5 — fortibus
  5. 5.0 5.1 Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura VIII, versus 122 — fortibus
  6. 6.0 6.1 Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber VII. Capitulum XVI. Versus 1 — fortibus