elato

Discretiva

elato dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
ēlātō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii ēlātus
ēlātō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii ēlātus
ēlātō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii ēlātus
ēlātō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii ēlātus

Appellatio

API: /eːˈlaːtoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ē·lā·tō — morphologica: e-lat-o

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Quintus Curtius Rufus ca. 50

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quodsi expectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur, pro di immortales, quam illud iter iucundum esse debet, quo confecto nulla reliqua cura, nulla sollicitudo futura sit! quam me delectat Theramenes! quam elato animo est! —Tusculanae disputationes Ciceronis

class.

• Reclamantibus universis primus ipse scuto super caput elato pergit ad portam; secuti alii testudine facta in urbem perrumpunt deturbatisque Samnitibus quae circa portam erant muri occupavere; penetrare in interiora urbis, quia pauci admodum erant, non audent. —Ab urbe condita Titi Livii

class.

• Non gaudet navigio gubernator everso, non gaudet aegro medicus elato, non gaudet orator, si patroni culpa reus cedidit; at contra omnibus crimen suum voluptati est. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae

saec. I.

• Igitur, ut supra dictum est, aemulatus Patris Liberi non gloriam solum, quam ex illis gentibus deportaverat, sed etiam famam, sive illud triumphus fuit ab eo primum institutus, sive bacchantium lusus, statuit imitari animo super humanum fastigium elato. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi

saec. I.

• Grassatur aries ut latro et nunc grandiorum navium in salo stantium occultatus umbra, si quem nandi voluptas invitet, expectat, nunc elato extra aquam capite piscantium cumbas speculatur occultusque adnatans mergit. —Naturalis historia Plinii

saec. I.

• Nunc illud adiiciendum, ne iis quidem consentire me, qui semper argumenta sermone puro et dilucido et distincto ceterum minime elato ornatoque putant esse dicenda. —Institutio oratoria Quintiliani

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Introgressus interea unus ex militibus romanis, inter rapine sitim et imperatorii precepti memoriam hesitabundus, elato mucrone supra verticem cogitantis, ut nomen suum ederet iubebat. At is, cui oculos atque aures ingens animi cura concluserat, ferociter percunctanti certum aliquid respondere non valens, opposita tantum manu ne pulverem sibi suum confunderet obsecrabat. Miles contemptorem ratus interficit. —Rerum memorandarum libri Petrarcae