Jump to content

elato

E Victionario

Discretiva

elato dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
ēlātō casus dativus singularis · genus masculinum participii ēlātus
ēlātō casus ablativus singularis · genus masculinum participii ēlātus
ēlātō casus dativus singularis · genus neutrum participii ēlātus
ēlātō casus ablativus singularis · genus neutrum participii ēlātus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /eːˈlaːtoː/(classice)
Syllabificatio phonetica: ē·lā·tō — morphologica: e-lat-o

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius -58/+17Lucius Annaeus Seneca -3/+65 Quintus Curtius Rufus ca. 50C. Plinius Secundus 23-79M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 Franciscus Petrarca
1304-1374
antiq. class.class.class. III II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • quodsi expectando et desiderando pendemus animis, cruciamur, angimur, pro di immortales, quam illud iter iucundum esse debet, quo confecto nulla reliqua cura, nulla sollicitudo futura sit! quam me delectat Theramenes! quam elato animo est! —Tusculanae disputationes Ciceronis [1][2]

class.

  • Reclamantibus universis primus ipse scuto super caput elato pergit ad portam; secuti alii testudine facta in urbem perrumpunt deturbatisque Samnitibus quae circa portam erant muri occupavere; penetrare in interiora urbis, quia pauci admodum erant, non audent. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

class.

  • Non gaudet navigio gubernator everso, non gaudet aegro medicus elato, non gaudet orator, si patroni culpa reus cedidit; at contra omnibus crimen suum voluptati est. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae [4]

saec. I.

  • Igitur, ut supra dictum est, aemulatus Patris Liberi non gloriam solum, quam ex illis gentibus deportaverat, sed etiam famam, sive illud triumphus fuit ab eo primum institutus, sive bacchantium lusus, statuit imitari animo super humanum fastigium elato. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [5][2]

saec. I.

  • Grassatur aries ut latro et nunc grandiorum navium in salo stantium occultatus umbra, si quem nandi voluptas invitet, expectat, nunc elato extra aquam capite piscantium cumbas speculatur occultusque adnatans mergit. —Naturalis historia Plinii [6]

saec. I.

  • Nunc illud adiiciendum, ne iis quidem consentire me, qui semper argumenta sermone puro et dilucido et distincto ceterum minime elato ornatoque putant esse dicenda. —Institutio oratoria Quintiliani [7][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

  • Introgressus interea unus ex militibus romanis, inter rapine sitim et imperatorii precepti memoriam hesitabundus, elato mucrone supra verticem cogitantis, ut nomen suum ederet iubebat. At is, cui oculos atque aures ingens animi cura concluserat, ferociter percunctanti certum aliquid respondere non valens, opposita tantum manu ne pulverem sibi suum confunderet obsecrabat. Miles contemptorem ratus interficit. —Rerum memorandarum libri Petrarcae [8]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber primus. XL [96] — elato
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Vicicitatio: elato.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber X, caput 41, [14] — elato
  4. Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber 15. 97, versus 11 — elato
  5. 5.0 5.1 Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Bibliotheca Augustana), Liber IX. Capitulum X, [24] — elato
  6. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 67, [145] — elato
  7. 7.0 7.1 Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber quintus, XIV. [33] — elato
  8. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber I. 23: [7] — elato