Discretiva
|
duplatis dictio est in variis linguis:
|
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Persona
|
Tempus
|
Vox
|
Modus
|
Verbum
|
| duplātis
|
secunda pluralis
|
praesens
|
activa
|
indicativus
|
duplō (duplāre)
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: du·plā·tis — morphologica: dupl-atis
Proprietates grammaticales
[+/-]
| Forma
|
Modus flexurae
|
originis
|
| duplātīs
|
casus dativus pluralis
|
participii duplātus
|
| duplātīs
|
casus ablativus pluralis
|
participii duplātus
|
Appellatio pronuntiatusque
[+/-]
- Syllabificatio phonetica: du·plā·tīs — morphologica: duplat-is
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Erasmus
ca. 1469-1536
|
|
|
|
|
|
| antiq.
|
class.
|
I
|
II
|
III
|
IV
|
V
|
VI
|
VII
|
VIII
|
IX
|
X
|
XI
|
XII
|
XIII
|
XIV
|
XV
|
XVI
|
XVII
|
XVIII
|
XIX
|
XX
|
XXI
|
Latinitas humanistica
saec. XVI. (ca. 1500/1508 p.C.n.)
- Deliis ac caeteris Graecis oraculo responsum fuisse apud Aegyptios ita demum malorum finem fore, si aram, quae in Delo erat, duplassent. Qui cum non intellexissent, quid sibi vellet oraculum, ridicule duplatis singulis arae lateribus imprudentes solidum octuplum effecerunt ob inscitiam proportionis, quae longitudine duplum reddit. —Adagiorum chiliades Erasmi [1][2]
Fontes
