duplarem

E Victionario

Discretiva

duplarem dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
duplārem prima singularis imperfectum activa coniunctivus duplō (duplāre)
Forma Modus flexurae originis
duplārem casus accusativus singularis · genus masculinum adiectivi duplāris
duplārem casus accusativus singularis · genus femininum adiectivi duplāris

Appellatio[+/-]

API: /duˈplaːrem/(classice)
Syllabificatio phonetica: du·plā·rem — morphologica: dupl-arem

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

  • In hoc litterarum ordine non computatur B rotundum. Patet enim omnibus, quod non sit aliqua de gravibus; cum etiam inter eas nusquam ponatur: sed nec aliqua de acutis, cum nulli gravium per duplarem coniungatur proportionem. Est autem inventum, non ad proprietatem finalium determinandam, sed ad servandam in plerisque cantibus euphoniam, quam apud eos minueret vel auferret tritonus, qui apud B quadratum terminatur. —De cantu Bernardi Claraevallensis (1090-1153). Praefatio, 4.