duplanda

Discretiva

duplanda dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

duplanda

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
duplanda	casus nominativus singularis · genus femininum	gerundivi duplandus
duplanda	casus vocativus singularis · genus femininum	gerundivi duplandus
duplanda	casus nominativus pluralis · genus neutrum	gerundivi duplandus
duplanda	casus accusativus pluralis · genus neutrum	gerundivi duplandus
duplanda	casus vocativus pluralis · genus neutrum	gerundivi duplandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplanda/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plan·da — morphologica: dupl-and-a

duplandā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
duplandā	casus ablativus singularis · genus femininum	gerundivi duplandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /duˈplandaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: du·plan·dā — morphologica: dupl-and-a

Loci

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boetius ca. 480-525

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. VI.

• Minutas divisiones pingere non potuimus, care lector; nam Aristoxenus tonum in duodecim partes scindit. Diesis ergo enharmonios habebit tres; diesis autem chromatis mollis habebit quatuor, demum hemitonium sex; diesis vero chromatis hemioli quatuor et semis obtinebit. Quod si dupletur spatium, ut paulo post Boetius, erunt quae diximus intervalla omnia duplanda ob numeros commodiores, quod doctus facile videt. —De institutione musica Boetii