Jump to content

dominor

E Victionario
Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

[+/-]

A dominus.

Verbum intransitivum

[+/-]

dŏmĭn|or, -ārī, -ātus sum

  1. Dominus alicui esse.

Coniugatio

[+/-]
Radix praesens dŏmĭn-
Praesens indicativum
dep. sing. plur.
I. dŏmĭnor dŏmĭnāmur
II. dŏmĭnāris dŏmĭnāminī
III. dŏmĭnātur dŏmĭnāntur
Imperativus
dep. dŏmĭnāre dŏmĭnāminī
Imperativus futurus
II. dŏmĭnātōr
III. dŏmĭnātōr dŏmĭnantor
Praesens subiunctivum
dep. sing. plur.
I. dŏmĭner dŏmĭnēmur
II. dŏmĭnēris dŏmĭnēminī
III. dŏmĭnētur dŏmĭnentur
Imperfectum indicativum
dep. sing. plur.
I. dŏmĭnābar dŏmĭnābāmur
II. dŏmĭnābāris dŏmĭnābāminī
III. dŏmĭnābātur dŏmĭnābantur
Imperfectum subiunctivum
dep. sing. plur.
I. dŏmĭnārer dŏmĭnārēmur
II. dŏmĭnārēris dŏmĭnārēminī
III. dŏmĭnārētur dŏmĭnārentur
Futurum indicativum
dep. sing. plur.
I. dŏmĭnābor dŏmĭnābimur
II. dŏmĭnāberis dŏmĭnābiminī
III. dŏmĭnābitur dŏmĭnābuntur
Infinitivi
act. dep.
praes. dŏmĭnārī
perf.
Participia
praes. dŏmĭnans, -antis
perf. dŏmĭnātus, -a, -um
fut. dŏmĭnātūrus, -a, -um
Gerundia et supina
subst. dŏmĭnandum, -ī
adiect. dŏmĭnandus, -a, -um
supina dŏmĭnātum, dŏmĭnātū

Dictiones derivatae

[+/-]