dominor

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

A dominus.

Verbum intransitivum

dŏmĭn|or, -ārī, -ātus sum

1. Dominus alicui esse.

Coniugatio

Radix praesens dŏmĭn-
Praesens indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	dŏmĭnor	dŏmĭnāmur
II.	dŏmĭnāris	dŏmĭnāminī
III.	dŏmĭnātur	dŏmĭnāntur
Imperativus
dep.	dŏmĭnāre	dŏmĭnāminī
Imperativus futurus
II.	dŏmĭnātōr	—
III.	dŏmĭnātōr	dŏmĭnantor
Praesens subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	dŏmĭner	dŏmĭnēmur
II.	dŏmĭnēris	dŏmĭnēminī
III.	dŏmĭnētur	dŏmĭnentur
Imperfectum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	dŏmĭnābar	dŏmĭnābāmur
II.	dŏmĭnābāris	dŏmĭnābāminī
III.	dŏmĭnābātur	dŏmĭnābantur
Imperfectum subiunctivum
dep.	sing.	plur.
I.	dŏmĭnārer	dŏmĭnārēmur
II.	dŏmĭnārēris	dŏmĭnārēminī
III.	dŏmĭnārētur	dŏmĭnārentur
Futurum indicativum
dep.	sing.	plur.
I.	dŏmĭnābor	dŏmĭnābimur
II.	dŏmĭnāberis	dŏmĭnābiminī
III.	dŏmĭnābitur	dŏmĭnābuntur

Infinitivi act. dep. praes. — dŏmĭnārī perf. —

Participia praes. dŏmĭnans, -antis perf. dŏmĭnātus, -a, -um fut. dŏmĭnātūrus, -a, -um

Gerundia et supina subst. dŏmĭnandum, -ī adiect. dŏmĭnandus, -a, -um supina dŏmĭnātum, dŏmĭnātū

Dictiones derivatae

• Anglice: dominate

• Dacoromane: domina

• Francogallice: dominer