diruendam

Discretiva

diruendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīruendam	casus accusativus singularis · genus femininum	gerundivi dīruendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːruˈendam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·ru·en·dam — morphologica: di-ru-end-am

Loci

Titus Livius -58…+17

Quintus Curtius Rufus fl. 50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quaerendo deinde latius, qui publice aut privatim partium regis fuissent, in Asiam quoque cognitionem extendere et ad Antissam in Lesbo insula diruendam ac traducendos Methymnam Antissaeos Labeonem miserunt, quod Antenorem, regium praefectum, quo tempore cum lembis circa Lesbum esset vagatus, portu receptum commeatibus iuvissent. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• At rex Scytharum, cuius tum ultra Tanaim imperium erat, ratus eam urbem, quam in ripa amnis Macedones condiderant, suis inpositam esse cervicibus, fratrem, Carthasim nomine, cum magna equitum manu misit ad diruendam eam proculque amne submovendas Macedonum copias. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi