diruebant

E Victionario

Discretiva

diruebant dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
dīruēbant tertia pluralis imperfectum activa indicativus dīruō (dīruere)

Appellatio[+/-]

API: /diːruˈeːbant/(classice)
Syllabificatio phonetica: dī·ru·ē·bant — morphologica: di-ru-ebant

Usus[+/-]

Latinitas mediaevalis

saec. XI.

  • Sed et ipsa castra, ipsis intra reclusis, exercitu vallantes oppugnabant, machinamentisque, quibus doctissimi artifices erant, ad id officii agendum necessariis aptatis, muros et turres crebris ictibus impingendo, funditus diruebant: ruptisque muris, aditis patentibus, irrumpentes, omnia sibi diripiebant. —De rebus gestis Rogerii Calabriae et Siciliae Comitis et Roberti Guiscardi Ducis fratris eius Gaufredi Malaterrae (fl. 1097). Liber primus, X.