conos

Discretiva

conos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

cōnōs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cōnōs	casus accusativus pluralis	substantivi cōnus

Appellatio

API: /ˈkoːnoːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cō·nōs — morphologica: con-os

Hispanice

conos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
conos	forma pluralis	substantivi cono

Appellatio

API: /ˈkonos/

Syllabificatio phonetica: co·nos — morphologica: con-os

Lusitane

conos

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
conos	forma pluralis	substantivi cono

Appellatio

API: [ˈkɔnuʃ]

Syllabificatio phonetica: co·nos — morphologica: con-os

Formae aliae

• conas

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• volucrum naturae praeter conos bellicos et Commagenum anserum adipem nullum adnotatur insigne. non praetereundum est auro, circa quod omnes mortales insaniunt, decumum vix esse in pretio locum, argento vero, quo aurum emitur, paene vicensimum. —Naturalis historia Plinii