conferuntur

E Victionario

Discretiva

conferuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
cōnferuntur tertia pluralis praesens passiva indicativus cōnferō (cōnferre)

Appellatio[+/-]

API: /koːnfeˈruntur/(classice)
Syllabificatio phonetica: cōn·fe·run·tur — morphologica: con-fer-untur

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • apud nos in lamnas secta tra<l>ucent atque etiam lumen inclusum latius fundunt multasque alias ad delicias conferuntur, nunc tincta, nunc sublita, nunc quae cestrota <a> picturae genere dicuntur. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 45, [126] — conferuntur
  2. Vicicitatio: conferuntur.