confertur
Discretiva
confertur dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Verbum |
---|---|---|---|---|---|
cōnfertur | tertia singularis | praesens | passiva | indicativus | cōnferō (cōnferre) |
Appellatio[+/-]
API: /koːnˈfertur/ (classice) - Syllabificatio phonetica: cōn·fer·tur — morphologica: con-fer-tur
Loci[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79 | ||||||||||||||||||||||
antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana[+/-]
- ultra Isidis portus, decem dierum remigio ab oppido Adulitarum distans; in eum Trogodytis myrra confertur. —Naturalis historia Plinii [1][2]
Fontes
- ↑ Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber sextus, cap. 33, [174] — confertur
- ↑ Vicicitatio: confertur.