confert

Discretiva

confert dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnfert	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	cōnferō (cōnferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnfert/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·fert — morphologica: con-fer-t

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ad quod medicinae genus neque semper similitudo aliquid confert, et si quando confert, tamen id ipsum rationale est, inter similia genera et morborum et remediorum cogitare, quo potissimum medicamento sit utendum. —De Medicina Celsi

saec. I.

• sunt qui pulvere quoque uvas ali iudicent pubescentesque pulverent et vitium arborumque radicibus adspergant. quod certum est, Narbonensi provinciae et vindemias c<i>rcius sic coqui<t>, plusque pulvis ibi quam sol confert. —Naturalis historia Plinii