conditu
Discretiva
conditu dictio est in variis linguis: |
Formae affines[+/-]
Latine[+/-]
conditū[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
conditū | —
|
—
|
—
|
supinum | ablativo | condō (condere) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
conditū | casus ablativus singularis | substantivi conditus |
Appellatio[+/-]
API: /ˈkondituː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: con·di·tū — morphologica: condit-u
condītū[+/-]
Proprietates grammaticales[+/-]
Forma | Persona | Tempus | Vox | Modus | Casu | Verbum |
---|---|---|---|---|---|---|
condītū | —
|
—
|
—
|
supinum | ablativo | condiō (condīre) |
Forma | Modus flexurae | originis |
---|---|---|
condītū | casus ablativus singularis | substantivi condītus |
Appellatio[+/-]
API: /konˈdiːtuː/ (classice) - Syllabificatio phonetica: con·dī·tū — morphologica: condit-u