cessat

Discretiva

cessat dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Francogallice: cessât

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cessat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	cessō (cessāre)

Appellatio

API: /ˈkessat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ces·sat — morphologica: cess-at

Loci

Titus Livius -58/+17

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quamquam ne nunc quidem, patres conscripti, aut in ducibus aut in militibus vestris cessat ira deae. —Ab urbe condita Titi Livii

saec. I.

• Cum dicis ‘Propero, fac si facis,’ Hedyle, languet

Protinus et cessat debilitata Venus.

Expectare iube: velocius ibo retentus.

Hedyle, si properas, dic mihi, ne properem. —Epigrammata M. Valerii Martialis

Latinitas postclassica

saec. II.

• quid Psecas admisit? quaenam est hic culpa puellae,

si tibi displicuit nasus tuus? altera laevum

extendit pectitque comas et volvit in orbem.

est in consilio materna admotaque lanis

emerita quae cessat acu; sententia prima

huius erit, post hanc aetate atque arte minores

censebunt, tamquam famae discrimen agatur

aut animae: tanta est quaerendi cura decoris,

tot premit ordinibus, tot adhuc conpagibus altum

aedificat caput; Andromachen a fronte videbis;

post minor est, credas aliam, cedo si breve parvi

sortita est lateris spatium breviorque videtur

virgine Pygmaea nullis adiuta cothurnis

et levis erecta consurgit ad oscula planta. —Saturae D. Iuni Iuvenalis

saec. IV.

• Mulier ob fornicationem dimissa non cessat esse uxor eius qui dimisit. —De coniugiis adulterinis Augustini

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sic et voluntas totius operis fortitudo est, quia ipsa in deceptione molit et in robore fermentum imponit, ac in duritia tundit; et ita opus suum velut panem in consideratione parans, illud pleno opere ardoris sui in perfectione coquit, atque hoc modo maiorem cibum hominibus in opere quam in pane facit; nam esca hominis interdum in eo cessat: opus autem voluntatis in eo usque ad separationem animae ipsius a corpore perdurat, et in qua magna diversitate opus sit, scilicet ab infantia, a iuventute, a plena aetate, a decrepita incurvatione; in voluntate tamen incedit et in ea perfectionem suam demonstrat. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Non moritur cito qui iam senuit; quod si non senueras, cessat altera pars querele, quamvis, si portio vite ultima est senectus, non senuisse non potest, quisquis moritur. —De remediis utriusque fortune Petrarcae

Latinitas nova

saec. XVI.

• Nempe ita de rerum natura iudicat esse,

Ut proprio in sensu numeris, studiis, rationi

Addere non cessat numerum, studium, rationem;

Vocibus et voces nectuntur? verbaque verbis.

Atqui materies coram finita recepta

Finitis prorsus consistit partibus omnis,

Si quando ratio naturaque dividit unum,

Multaque distribuit constante coercita fine. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni