caveretur

Discretiva

caveretur dictio est in variis linguis:

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cavērētur	tertia singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	caveō (cavēre)

API: /kaweːˈreːtur/

Syllabificatio phonetica: ca·vē·rē·tur — morphologica: cav-eretur

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Audita in senatu vox principis, decimo die, ni caveretur, posse hostem in urbis Romae venire conspectum. —Historiae Romanae Vellei ^[1]^[2]

saec. IV.

Lignum enim tale nomen accepit, ut eo secundum prohibitionem non tacto caveretur, quod eo contra prohibitionem tacto sentiretur. —De Genesi ad litteram Augustini ^[3]^[2]

saec. XIV.

Assyrii, Arabes et Sabei, vestris armis edomiti, suis vos odoribus domuere, quibus aliquamdiu rigida patrum et invicta sobrietas obstitit, usque adeo, ut DLXV anno urbis condite gravi edicto a censoribus caveretur nequis in urbem ipsam unguenta externa conveheret. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[4]^[2]

↑ ^1.0 ^1.1 Velleius Paterculus, Historiarum ad M. Vinicium consulem libri duo (ed. J. Hellegouarc'h, Paris 1982). Liber II. Caput CXI. p. [1] — caveretur
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 ^2.3 Vicicitatio: caveretur.
↑ ^3.0 ^3.1 Aurelius Augustinus Hipponensis, De Genesi ad litteram (Universitas Turicensis). Liber octavus. Caput XV, p. [33] — caveretur
↑ ^4.0 ^4.1 Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De remediis utriusque fortune. (Universitas Turicensis): Liber I. 22: [De suavi odore ] — caveretur