callium

E Victionario
Solum callium Linguae multae
ab hac subpagina tractatur.
Vide etiam s.v.
callium.

Discretiva

callium dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
callium casus genitivus pluralis substantivi callis

Appellatio[+/-]

API: /ˈkal.li.um/(classice)
Syllabificatio phonetica: cal·li·um — morphologica: call-ium

}}

Loci[+/-]

Marcus Terentius Varro
–116…–27
Quintus Curtius Rufus
fl.c.50
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

  • Ita tamen oportet aetate praestare, ut ne propter senectutem minus sustinere possit labores. Neque enim senes neque pueri callium difficultatem ac montium arduitatem atque asperitatem facile ferunt, quod patiendum illis, qui greges secuntur, praesertim armenticios ac caprinos, quibus rupes ac silvae ad pabulandum cordi. —De agricultura Varronis [1][2]

saec. I.

  • Ipse tertia vigilia silenti agmine ac ne tuba quidem dato signo pergit ad demonstratum iter callium; tridui alimenta portare militem iusserat leviter armatum. Sed praeter invias rupes ac praerupta saxa vestigium subinde fallentia nix cumulata vento ingredientis fatigabat: quippe velut in foveas delati hauriebantur et, cum a commilitonibus adlevarentur, trahebant magis adiuvantes quam sequebantur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [3]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Terentius Varro - De re rustica / de agricultura. (Loeb Classical Library, Londinio MCMXXXIV). Latin Library: Liber secundus, X. p. 3 — callium
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: callium.
  3. Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber V. Capitulum IV, [17] — callium