bibuntur

Discretiva

bibuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
bibuntur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /biˈbuntur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bun·tur — morphologica: bib-untur

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• idem sucus alvum purgat in posca potus ad duos obolos. serpentium ictibus medetur in vino potus. et folia th<y>rsique triti ex aceto bibuntur, vulneri inlinuntur, maxime contra scorpionum ictus, contra vero phalangia commixto vino et aceto. —Naturalis historia Plinii