bibentium

E Victionario

Discretiva

bibentium dictio est in variis linguis:

Formae affines[+/-]

Latine[+/-]

Proprietates grammaticales[+/-]

Forma Modus flexurae originis
bibentium casus genitivus pluralis participii bibēns

Appellatio pronuntiatusque[+/-]

API: /biˈbentium/(classice)
Syllabificatio phonetica: bi·ben·ti·um — morphologica: bib-ent-ium

Loci[+/-]

C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana[+/-]

saec. I.

  • Colophone in Apollinis Clarii specu lacuna est, cuius potu mira redduntur oracula, bibentium breviore vita. —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 106, [232] — bibentium
  2. Vicicitatio: bibentium.