aruerat

Discretiva

aruerat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
āruerat	tertia singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	āreō (ārēre)

Appellatio

API: /aːˈru.erat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ā·ru·e·rat — morphologica: aru-erat

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Sol extinctus fuerat,

modo renitescit;

frigus invaluerat,

sed modo tepescit;

nix, que nos obruerat,

ex estu liquescit;

qui prius aruerat,

campus revirescit. —Carmina Burana variorum auctorum (Carmina amatoria, 81, 3. fl.1230)